به گزارش مشرق، رضا داوود نژاد از آن دسته بازیگرانی است که همیشه سعی کرده بدون هیچ حاشیه
ای به فعالیت بپردازد اما این حواشی در طول دوران بیماری اش و هنگامی که
عسل بدیعی خواهر همسرش فوت کرد گریبانگیر او هم شد. وی می گوید از این
حواشی دل خوشی ندارد. از مشکلاتی که برایش پیش آورده برایمان گفت از اینکه
مجبور شد خیلی وقت ها به دیگران باج بدهد. از اینکه در دوارن سخت بیماری
اش خیلی از دوستانش در حقش اجهاف و سرش را کلاه گذاشتند. او درباره مسائل مختلف زندگی اش برایمان گفت که در
ادامه بخشی از آن را می خوانید:
-آقای داوود نژاد هنگام بیماری، بیمه داشتید؟
هنگامی که مریض بودم بیمه نبودم و این موضوع باعث ایجاد مشکلاتی برای من شد به طوری که بیماریم باعث شد پدرم سه سال فیلم نسازد و تمام خانواده ام درگیر شدند. این را هم باید بگویم که مریض داری خیلی سخت تراز مریض شدن است و در هنگام بیماری مدتی مجبور شدم در شیراز زندگی کنم و این خود برای من هزینه داشت اما مهمتر از همه چیز ، روحیه داشتن بود. من برای زنده بودن تلاش می کردم، به واقع تجربه غیر قابل توصیفی بود.
هنگام دوره بیماری کسی از اهالی سینما برای هزینه های درمان کمکی نکرد؟
- در زمان بیماریم سازمان سینمایی در حد توان خود به من کمک کرد. در دوران ضرغامی هم صدا و سیما یک دوره تأمین هزینه داروهایم که هر قرص آن 300 هزار تومان بود را قبول کرد و به صورت 5 ماه آن را پرداخت کرد اما در دوران سرافراز این کمک به طور کامل قطع شد من به خاطر شرایطم به سرافراز نامه هم نوشتم اما حتی پاسخی به آن داده نشد، آقای کاشانی در شهرداری هم به من کمک کرد. البته من خودم هم توقعی نداشتم. از یک جایی به بعد دیدم خودم باید دست به کار شوم.
- به نظر خودتان کم کار نیستید؟
- من از سینما وارد تلویزیون شدم با «مصائب شیرین» به جشنواره های خارجی رفتم . «بچه های بد» به نویسندگی خودم کار متفاوتی در سینمای ایران شد. به نظرم تلویزیون موفق نبود ما بازیگرانی بودیم که در ماه رمضان و ایام عید سعی می کردیم سریال هایی داشته باشیم که جذب مخاطب کند. بالاخره در این ایام یک سریال بیشتر از مابقی کارها موفق می شود من خودم «نون و ریحون» را هم دوست داشتم «فراموشی» هم کار خوبی بود. وقتی که من مریض شدم تا 13 ماه بعد از آن قرارداد داشتم اما این طور نبود که فقط در تلویزیون باشم. تجربه تهیه کنندگی و تولید را هم دارم. « پشت کنکوری ها» موفق بود و در روحیه کاری من در تلویزیون تأثیر زیادی داشت. «زندگی به شرط خنده» هم مخاطبان زیادی داشت به طوری که حتی سردار طلایی می گفت وقتی که سریال شما پخش می شود آمار جرم در تهران کم می شود. اما من در سینما و تلویزیون محدود به یک فضا نبودم مجری طرح، بازیگر و تهیه کننده هم بودم.
به عنوان سوال آخر شما تهیه کنندگی را بیشتر دوست دارید یا بازیگری را؟
- تهیه کنندگی را خیلی بیشتر از هر کاری دوست دارم برای من لذت بخش است خیلی زیباست که در سالن سینما بنشینی و فیلمی را ببینی که خودت نقش زیادی را در تولید آن داشته ای. در حال حاضر هم یک پروژه به کارگردانی پدرم و تهیه کنندگی جهانگیر کوثری در دست کار داریم. این پروژه متفاوت از دیگر کارهای پدرم است.
-آقای داوود نژاد هنگام بیماری، بیمه داشتید؟
هنگامی که مریض بودم بیمه نبودم و این موضوع باعث ایجاد مشکلاتی برای من شد به طوری که بیماریم باعث شد پدرم سه سال فیلم نسازد و تمام خانواده ام درگیر شدند. این را هم باید بگویم که مریض داری خیلی سخت تراز مریض شدن است و در هنگام بیماری مدتی مجبور شدم در شیراز زندگی کنم و این خود برای من هزینه داشت اما مهمتر از همه چیز ، روحیه داشتن بود. من برای زنده بودن تلاش می کردم، به واقع تجربه غیر قابل توصیفی بود.
هنگام دوره بیماری کسی از اهالی سینما برای هزینه های درمان کمکی نکرد؟
- در زمان بیماریم سازمان سینمایی در حد توان خود به من کمک کرد. در دوران ضرغامی هم صدا و سیما یک دوره تأمین هزینه داروهایم که هر قرص آن 300 هزار تومان بود را قبول کرد و به صورت 5 ماه آن را پرداخت کرد اما در دوران سرافراز این کمک به طور کامل قطع شد من به خاطر شرایطم به سرافراز نامه هم نوشتم اما حتی پاسخی به آن داده نشد، آقای کاشانی در شهرداری هم به من کمک کرد. البته من خودم هم توقعی نداشتم. از یک جایی به بعد دیدم خودم باید دست به کار شوم.
- به نظر خودتان کم کار نیستید؟
- من از سینما وارد تلویزیون شدم با «مصائب شیرین» به جشنواره های خارجی رفتم . «بچه های بد» به نویسندگی خودم کار متفاوتی در سینمای ایران شد. به نظرم تلویزیون موفق نبود ما بازیگرانی بودیم که در ماه رمضان و ایام عید سعی می کردیم سریال هایی داشته باشیم که جذب مخاطب کند. بالاخره در این ایام یک سریال بیشتر از مابقی کارها موفق می شود من خودم «نون و ریحون» را هم دوست داشتم «فراموشی» هم کار خوبی بود. وقتی که من مریض شدم تا 13 ماه بعد از آن قرارداد داشتم اما این طور نبود که فقط در تلویزیون باشم. تجربه تهیه کنندگی و تولید را هم دارم. « پشت کنکوری ها» موفق بود و در روحیه کاری من در تلویزیون تأثیر زیادی داشت. «زندگی به شرط خنده» هم مخاطبان زیادی داشت به طوری که حتی سردار طلایی می گفت وقتی که سریال شما پخش می شود آمار جرم در تهران کم می شود. اما من در سینما و تلویزیون محدود به یک فضا نبودم مجری طرح، بازیگر و تهیه کننده هم بودم.
به عنوان سوال آخر شما تهیه کنندگی را بیشتر دوست دارید یا بازیگری را؟
- تهیه کنندگی را خیلی بیشتر از هر کاری دوست دارم برای من لذت بخش است خیلی زیباست که در سالن سینما بنشینی و فیلمی را ببینی که خودت نقش زیادی را در تولید آن داشته ای. در حال حاضر هم یک پروژه به کارگردانی پدرم و تهیه کنندگی جهانگیر کوثری در دست کار داریم. این پروژه متفاوت از دیگر کارهای پدرم است.
